Con pólvora e magnolias (fragmento)

Sentarame ben chorar nesta noite

porei irlanda vilanova dos infantes dúas rosas no ferrol de ferro

e os teus ollos infideles no gume do crepúsculo

intentarei porme diantre de min por unha vez

e deixar nas portas bandeiras esfarrapadas pimentel e sirgos rotos

sentarame moi ben chorar e unha paipa

darame ese ton o'casey cuando fillos de carne miña e non de pedra pómez

desfanse en abalorios antre os deos

[...]

sentarame moi ben un descarregar horror e certa insania

porque teño un cabalo que nunca tiven a este crepúsculo

sentaranme moi ben diante dos ollos cóbregas e detalles de acibeche

que digan son eu só pérdome cinza desesperado vento foula

sentarame chorar polo meu pasado eu coma alabastro

ergueito nos abrentes illa loubada de cristal cunqueiro

[...]

digo que irmáns non teño nesta noite

digo que estou a chorar só coma quen canta

e cego o canto contra o gran silencio que estala e trae un tiro no bandullo


Este fragmento pertenece a una de las obras más representativas de Méndez Ferrín y es una referencia obligada de nuestra literatura contemporánea.Esta obra refleja amor y desamor, pasión por la vida y afirmación de viejos e incommobibles sueños.